Jan Banaś, były reprezentant Polski, legenda Górnika Zabrze z przełomu lat 60. i 70. od 1 sierpnia będzie trenerem juniorów młodszych Grunwaldu z rocznika 1993. Zastąpi na tym stanowisku Ireneusza Adamczyka, który ze względu na sprawy zawodowe musiał zrezygnować z prowadzenia zespołu.
Jan Banaś urodził się 29 marca 1943 w Berlinie. Karierę piłkarską zaczynał w AKS Mikołów (1956-1958), następnie w Szkółce Wojewódzkiego Komitetu Wychowania Fizycznego Katowice (1958-1959). W 1959 przeszedł na trzy lata do Zrywu Chorzów, uzyskując w tym czasie powołanie do juniorskiej reprezentacji Polski, gdzie grał razem z m.in. Zygfrydem Szołtysikiem i Antonim Piechniczkiem. Karierę ligową rozpoczął po przejściu w 1962 do bytomskiej Polonii. W czerwcu 1966 był jednym z bohaterów afery, kiedy przed meczem Polonii ze szwedzkim IFK Norrköping w ramach rozgrywek Pucharu Intertoto zdecydował się pozostać na Zachodzie. Już jednak rok później postanowił wrócić i ze względu na wysokie umiejętności sportowe został zrehabilitowany.
W 1969 przeszedł do Górnika Zabrze, w barwach którego zdobył dwa tytuły mistrza Polski (1971, 1972) i trzy Puchary Polski (1970, 1971, 1972). Występował także w najlepszym sezonie Górnika w europejskich pucharach - przyczynił się do awansu zespołu do finału Pucharu Zdobywców Pucharów, strzelając m.in. bramki Lewskiemu Sofia w ćwierćfinale; zdobył także gola w pierwszej z trzech słynnych półfinałowych potyczek Górnika z AS Roma. W Górniku rozegrał łącznie 170 oficjalnych meczów, w tym 124 w ekstraklasie i 20 w pucharach europejskich.
W latach 1964-1973 zaliczył 31 oficjalnych spotkań w reprezentacji Polski, zdobywając w nich 9 bramek. Wystąpił m.in. w meczu z Anglią na Stadionie Śląskim w Chorzowie w czerwcu 1973, wygranym przez Polskę 2:0; pierwsza bramka tego meczu, zaliczona oficjalnie Gadosze, bywa niekiedy przypisywana Banasiowi ("Na Stadionie Śląskim po dośrodkowaniu Roberta Gadochy strzeliłem bramkę Anglikom. Padła tak szybko, że niby nie wiadomo, komu ją zapisać. Ale przecież wiem, że to ja zmieniłem lot piłki. Byliśmy tylko ja i Bobby Moore. On nie zdążył, ja trafiłem"). Banaś nie znalazł się jednak w kadrze na mistrzostwa świata w 1974, podobnie jak dwa lata wcześniej w kadrze olimpijskiej (mimo iż znacznie przyłożył się do awansu na igrzyska); pamiętano prawdopodobnie sprawę z 1966.
W 1975 zakończył karierę w Górniku i wyjechał za granicę. Grał początkowo w polonijnych klubach w Chicago (Wisła, Polonia, Eagles), następnie w AD Espanol Meksyk (1976), belgijskim KSC Lokeren (1976), francuskim US Melun (1977), US Bolougne (1977-1978), AS Cambrai (1978-1981), Porto Vecchio (1981-1983), Saintes (1984-1985, także grający trener), Mantes (1986-1990).
Jako piłkarz Banaś imponował świetnym wyszkoleniem technicznym, zbierał oklaski za sztuczki techniczne, posiadał znakomity przegląd sytuacji, strzelał bramki w nieprawdopodobnych sytuacjach.
W ostatnim czasie Jan Banaś trenował m.in. AKS Mikołów i Szombierki Bytom.
źródło: pl.wikipedia.org
|
